Hem ahçı, hem anne, hem arkadaş, hem camcı, hem elektrikçi....., hem eş, hem saç tarayıcı, hem sorun çözücü, hem öğretmen....
Dün gece başladım yazmaya. Bugün devam... çok ta eylenceliymiş. Bir de alıp götürüyor insanı, en başa.. Ne emek vermişiz, ne camlar yoğurmuş bu ellerimiz. Neler yaratmışız.. Ne büyük bir şey biz olabilmek aslında. Bir türlü anlayamadı kimse, nasıl atışmazsınız, ya da fikir ayrılığı, ya da sen, ben demeden ...
Bir de anlaşılmaz diğer durumsa, hem cam üfleriz, hem tasarlarız, hem pazarlarız (mı ?). Burda Elif Poshor'un muzip bir bakışını hayal ediyorum..