Kaptırmışız kendimizi devamlı cam üflüyoruz. O arada Enok sağolsun, kartvizitler basılıyor,
sanayi torbalarından cantalar dikiliyor, tişörtler hazır. Elimizde bir öğrencinin giderken verdiği kırmızılar.
Nasıl o kırmızıyı yakmadan üfledik, o tecrübesizlikle bilemiyorum ama, çok hoş işler cıkmış.
Çok eski bir arkadaş tavsiyesi (Eren) ile Arkeopera ya gitmişiz. Biz yeni açıldı sanıyoruz, meğer onun hikayesi çok başkaymış.. Kimlik yeniliyorlarmış..Neyse çok şeker bir hanım, bıcır bıcır biri, ürünlere bayılıyor, alıyorlarda bir coğunu.. İlla sergi açalım size burada diyorlar. ''olurrrr '', diyoruz.. Hani cok tecrübeliyiz ya.. Şimdi geriye baktığımda, Gamzenin yüreklendirmesi, biz yaparızı olmasa, hayatta böyle bir sergi açamazdık.. Fenamı olmuş yani ... Aferin Gamze... Yürü Yasemin..
